De Pinksterdagen nei ’t Amelân. Wy hawwe ’t oanbean krigen, sjuch.

(COLUMN) Aldereerst de accommedaasje: Chalet De Bijenkoer Veurtreffeluk. Eerlik waar. Comfort, gemak, eenvoud of ik mut eilikst ségge: Logica. Su zit disse Chalet inmekaar. Nim nou de Google assist. Je komme binnen en je roepe: ,,Hey Google, Mag ik RTVNOF luisteren?” En op ‘e eethoek staat n digitaal fotolystje met ’n google-assist functsje die gewoan doet wat je frage. ,,Hey google, mag ik Concrete Blonde met Joey op Youtube?” En ja, waarempel… Dat vien ik leuk speulgoed. Mar ók veur de frou: ’n louncheset! Sun’t hewstou thús niet in de backyard staan. Eerlik, heurlik. Kiek de omslagfote hierboven. En de afwerking fan de chalet inside: Strak, luxe, makelik in onderhoud en hygiënisch. Su’n douchecel hef ik thús gieniens. Petje af.

Mar we hewwe wel lacht. ‘T blieft camperen. Skeef achter oans ’n stacaravan. De gordynen stief dicht. Mar as hij sich skere moest in ’t dure hemd fan ‘e Hema dan, moest’n de gordynen wage wiid open. En as myn froulike metgesel want, we binne gien partners, de BH onder har shirt wegtrok dan ók plat veur de rúten. En teugenover oans speulde sich wat af dat oans de wenkbrauwen froanse liet: Eerlik waar, de frou was altyd vurt en de gepensioneerde tweeentachtiger met ’n trapke fan vijf treden om de Volvo EX30 hene met de poetslap in de hânnen. Elke meeuwekeutel werd fan ‘e heilige koe afpoetst. ,,Je sille d’r met trouwd weze.”, aldus myn reisgenoat. We hewwe oans kapot lacht.

Gelukkig waren d’r toch nog kienders die heul veul janke en krijse moesten mar, gelukkig was dat ’n aardig eindsje fan oans ôf. Want sjuh, wy kamen hjir wol foar ús rést. We hawwe ’t dan wol oanbean krigen mar, dat wol net sizze dat wy oeral samar genoegen mei nimme. Net dat we ús beklach dien hawwe mar, we hawwe mekoar wol efkes oansjoen. ’t was ’n ouderencamping dus, dan verwacht je ók wat begrip en su veur oans as ouwe fandagen. Mar goed. ’t ging prima.

Mar ’n Spar in Ballum wil niet. Ik bedoel ’n buurtsuper. In Ballum hewwe ze ’n ouwe Spar en ’n nieuwe. Die ouwe Spar is ’n soart museum fan hoe ’t in negentienhonderdentweu was. Mar dernaast staat ’n gloedje nije versie fan ’n pronkstuk fan ’n Sparwinkel. Mar open? Hast noait. In Nes en Buren beide Sparren open, In Ballum dicht op sun- en feestdagen. ‘N groate tekortkomming. Vien ik jammer. Mar we seure net want, wy hawwe ’t oanbean krigen. Dat wol ik hjir nog wol ’n kear beneame. Oanbean krigen…Sjuch.

Fandaag binne we weer afreisd naar de vast wal, naar Dokkum. En suwaar moesten we toen nog ’s ’n keer over de borderline sprechen. Jaah. Toen iniens kwamen we dútse frouen teugen en der wuu ik wel even meer fan wete. Myn metgesel en myn seun von’en ’t mar niks mar, ik sag kánsen. Ik hew ók even Dokkum goed op ‘e kaart zet. Ik zei: ,, Inn Dokkum haben wirr Die Bonifesiusbrouwerij en Ironbussiness Reedsma. We also have in Terneerd AWT en in Kollumersweeg we have The Beaver. Veur de Musik we go alway’s to Melchior fender Zweeg and wen we haw a problem with our car we go to Boorte Boersma. Veur de gotemilch haben wir Klaas Jepma yn Jouswier. And we have The Half Moon on de Deepswall.

En dan mut d’r nou nog ’n alinea tussen want, ik hew alles nog niet noemd. Veur ’n good smarttievie gehen wir naar Endries Túrpstra en veur de koopjes naar Epie Cagetra. En as je nog wat nije kleren soeke in Dokkum dan, mutte je bij Fenna Hellingay weze. 10store on de Breedstreet in Dokkum. Very nice winkel. En wy have Agnes Sambrinko.

Noh, su hew ik ’t mar even seit, Ladies en people. Want sjuch, wy hawwe dit reiske oanbean krigen, sjuch. Dan dogge je ek wat werom foar de mienskip.

Harmen Poortman