(Column) Echt. Ik haw neat te dwaan dus, …
DOKKUM – Dit suu ik niet meer doen. Út narrighied fan my ôfskriive mar, ik denk dat jim mij wel snappe. Ik denk dat jim d’r inwezen ’t selfde over denke en òk wel smakelik om lache kinne fanwege ’t dieptepunt fan ’t niveau dat hier in dit Unesco reservaat bereikt is. Echt…
Ooit, lang lang geleden heb ik ergens in het voorjaar van 2014 iemand gevraagd waarom zij snoeiafval bij mij/ons in de steeg in de bosjes gooide. Haar antwoord was dat zij ook regelmatig snoeiafval van de gemeente in haar tuin vond. Anyway… We binne nou anno 2022 en fannemiddag belde ze bij mij an: ,,Harmen, dyn brommer of scooter of wat ’t dan ek mar is, stjonkt nei benzine. Kinst foartoan de oare kant omgean mij dat ding? Want asto by my troch de steeg riidst dan roeke de pake en beppesizzers dat en dat is net sûn foar die berntsjes.” Veur alle dúdelikhied: Ik kin bij mij achter hús kieze om linksom te gaan of rechtsom. Ik kies veur rechtsom, bij har tún langs. Der bin ik frij in, dacht ik.
Mar nou komt ’t. Die Littlebit More Harley hew ik fan de week helemaal útmekaar had omdat, ik dus inderdaad benzine rook. En ’t lag d’r òk onder. Ik hew dat allemaal ondersocht en ik kwam tot de conclúsje dat hij niet lekte mar, dat ik ‘m de dag d’r veur te vol tankt had. Hij ston’ wat skeef op de sidestander en deur de warmte begon hij wat te switt’n langs de dop. Fander de stank. Op dat moment mar, veerders rúkt dat ding niet.
Maaaarrrrr, dat ongelukkige gesprek over dat snoeiafval in ’t verre, verre verleden hewt natuurlik altyd knaagd an madam. En dat moest dus nog wel even rechtset wurde. Dus had ze fandaag de káns. Want je hewwe der alle tiid veur. ‘T ienige wat je doen is ’n bitsje skoanmake op adreskes wer gienien wat fan wete mag. Ik wuu dat òk niet wereldkundig make mar, dat hewt ze nou wel ’n bitsje bedorven. Want je légge altyd dwars. In alles. Dat kinst òk sien an ”t dak fan har hús: Gien zonnecellen want, ,,Wy wurkje net mei oan de renovaasje en verduorsamming fan de hierwenten. Want mei die zonnecellen kinne ze myn hele privacy nei de bliksum helpe. De hiele buurt docht ’t al mar, die binne gek. Want, ik haw wol lézen dat ze alles fan je gewaar wurde. En foaral: De dúvel sit ‘r yn. Ja werkelik”
Je wille dus niet metwerke an verduursaming fan de woaningen mar, je gaan wel klagen over ’n stinkende scooter. Die toevallig ien keer stinkt want, nou ja… dat hew ik beskreven. Je hewwe òk al ’s ’n andere steeggebrúker om ’t selfde euvel lastigvallen. Die hewt de brommer om dij vurt deen. Ik doen dat dus niet en ik weiger òk om veur dij de andere kant om te riiden. Puur om ’t feit dat ik vien dastou beter wat dagbesteding hewwe kinst. Echt, ik hew deur dit soart ménsen op last fan de voormalige burgemeester gebrúk make mutt’n fan medewerkers fan ’t gebiedsteam. Om te bewiizen dat Hampie Pampie wel degelik ’n deugdelike jongeman is. Want deur dit soart nutteloazen bin ik voorleid an de Raad fan Kinderbeskerming e.d. Ik hew de afgelopen drie jaar (en dervoor òk al drie jaar) keihard werkt en sien laten dat ik in staat bin om met zeer vertrouwelike data om te gaan. Suas filmbeelden fan verkledende dames veur ’n bruiloft, bevallende froulje, echo’s fan ongeboren baby’s en bloate kiendertsjes in lavetten die in de jaren seuventig in alle huurhúzen heul normaal waren. Deur nietsnutten suas dij op Canadezenlaan nummer tien in Dokkum, en ja ik gaan hier de privacy fan mevrouw te búten mar der hew je ’t dan òk echt wel naar maakt, bin ik beskuldigd veur strafbare feiten op dergelike vlakken. Derveur hew ik mij as ’n beest verdedige mutten. Ik had myn kienders, ja tweu, wel kwiet weze kinn’n.
Wij binne nou anno 2022 en ik hew my ’n ongeluk participeerd om http://www.bewaarhetdigitaal.nl út de grond te stampen. Mensen suas hierboven beskreven en die dus niet hoger komme dan ’t niveau ‘bijbeune bij ’n ander in de húshâlding’ verniele veur mij, en vele anderen die serieus wat make wille fan hun leven, werkelik alles. Myn komplete húshouding en al myn privacy leit bij ’t gebiedsteam fan de gemeente Noardeast-Fryslân. Mar dat hindert mij niks. Want ik hew niks te verbergen. Ik hew gien strafblad en kin met myn enthousiasme en motivaasje nog alles wurde hier in de gemeente. Zelfs wethouer. Mar wij hewwe nou Rebecca Slijver. Met in har portefeuille, jawel: Arbeidsparticipaasje.
En ik kin nou wel ségge dat disse column even deurstuurd wurdt naar myn contactpersoan bij ’t gebiedsteam en dastou, op nummer tien fan de Canadezenlaan in Dokkum, der nou òk bekend bist. Ik hew fan de week te horen kregen dat ik búten de doelgroep val veur ondernimmerscoaching met betrekking tot myn hobbyondernimminkje. Dat vien ik jammer en der bin ik zeer teleurgesteld in. Mar ik hoop út de grond fan myn hart dat de nije wethouder, Rebecca Slijver veur dij wél wat meer mogelikheden hewt.
Want buurfrou op nummer tien fan de Canadezenlaan in Dokkum: Bel noait weer bij mij an. Echt noait weer. Gaan dan drekt naar de gemeente en fraag of ze dyn boadskap an mij deurgeve wille. Want ik staan dij noait weer te woord. Ik doen allinich saken met de gemeente. Dat geld wat dat betreft veur iederien hier om mij heen as ’t gaat om overlast fan myn kant. Ik hew gien tiid veur dit soart flauwekul.
Want echt. Ik haw neat te dwaan dus, …
F*ck on,
Harmen Poortman
