(Column) Der hew ik gewoan heulemaal gien nocht meer an.

DOKKUM – Zit je even leuk en dan komme toch de ferhalen. Soms ók wel ’t beklach. Fan beide kanten heur. En dan toch hewwe we ’t gesellig. Lekker seike over de blunders van de andere sekse. Want wij samen hewwe gien verplichtingen over en weer teugen mekaar.

Eerlik waar: Wij hewwe niet overal meer sin in. Ik hoor fan har kant dat de mannen d’r gien moeite meer veur doen wille. Tweu keer in ’t rechter skouder kniepe wille en ien keer over de linker burst en dat is dan dé massage. En dan is ’t fan: ,,En nou ik.” Eilikst binne mann’n best kloatzakken. Andersom hewwe wij mannen vaak te krijen met froulje die onder de noemer ‘borderline’ weg zet binne en dat is veur oans ók niet makkelik.

Houen en keren met de ontigelike stuitereffecten fan de lady in kwestie mar, toch binne disse froulje de leafde en de moeite best wel weerd. De iene kear bist de goddelike griek, de andere keer kinst ferekke in ‘e hel. En toch kwamen wij fanavond tot de conclusie dat suwel de mannen as de frouen sichself niet maakt hewwe. We kinne d’r eilikst allebei niks an doen. En we hewwe mekaar ók noadich.

Mar weest wat ’t is? As je dan as skeiden man of frou su even op ’n avond de vaatwasser inrúme dan, kin je wel ’s teugen jezelf út de slof skiete, Dan hewst su ’n handsjevol bestek in de klauwen en dan silst dat even su gemûdsichlös in dat bestekmandsje dondere en dan flikkert dat ‘r naast.

Dan werkelik waar dan, denkst dyn heule leven even weer bij mekaar en dan siest al dyn exen weer even veurbij komm’n en dan weest ók gewoan: Der hew ik gewoan heulemaal gien nocht meer an.

Fijne avond,

Harmen Poortman