Bysonder ferhaal: Amsterdammers kope ’n fyts in Dokkum.
DOKKUM – Ik hew oait ’s an ’n jonge dame ’n fyts ferkocht en die kwam met de trein fanút Haarlem. De dag na ankoop fan de moaie swarte weduwe fan ’t merk Popal reisde ze fytsend en met de fyts in de trein weer werom naar Haarlem. Ik vien dat nog steeds heul bysonder. En nou weer…
Wederom ’n Popal. Nou beige met ’n panterdesign. Mar dan nou veur ’n gepensioneerde dame die hier op sundag kwam met har man. De dag erveur hadden ze reageerd op myn marktplaatsadvertinsje: ,,Beste Harmen, wij bieden € X,– op uw fiets. Hij moet naar Amsterdam verstuurd worden. Wij betalen de verzendkosten.”
Ik denk: ,,Louwe Loene. Oplichting! Der gaan ik niet in met. Mar de sundag d’rop kreeg ik fan hen wederom bericht: Ze kwamen naar Dokkum. Ik docht dat ze dan familie hier in de omkriten hadden ofsu mar, neen. Speciaal veur disse fyts kwamen ze naar mij. Su beleefd as ik mar kon boad ik ze wel ’n kop thee en koffie an en ze deden mij hun ferhaal. de fiere dame: ,, Ik had een soortgelijke fiets van het merk Ranger mar, die trapte niet lekker en moest gemaakt worden. Maar de fietsenmaker had het niet goed gedaan en er kwamen nog meer kosten overheen. Ik heb de man de fiets laten kopen en van een vriendin kreeg ik uw advertentie doorgestuurd.”
Tussendeur vertelde ze dat de thee die ze bij mij dronk, de rooibosthee, út Zuid Afrika kwam en dat ’n Rus ergens in de middeleeuwen met de verbouw fan die thee der begonnnen was. In andere werelddelen en streken wil disse thee echt niet groeie. De omstandigheden alder in Afrika binne kloppend. Nergens ter wereld wil disse thee groeie. Gien goeie, kloppende omstandigheden. Aldus, de heer en mevrouw út Amsterdam.
,,Maar waarom zo’n pittige, sexy fiets voor een vrouw zoals ik op oudere leeftijd? Wij leven de ene helft van het jaar in Amsterdam en de andere helft in Afrika. En omdat ik van de jungle houd rijd ik graag op zo’n junglefiets.”
Su kin je mar weer sien dat ik disse heule handel om zeep helpe kinnen had as ik heul driest reageerd had op ’t eerste bericht fan disse ménsen. Ik hew ’t blau blau laten mar, ik had ók skelle kinnen. Dat doen ik anders heus wel ’s mar, disse keer brúkte ik myn ferstán. Moai niet?
Harmen Poortman
