(Column) Doen ‘m út want die kont mag d’r best nog wel weze.
DOKKUM – Ze kiekt even met, deze skoane deerne op de foto. Welmoed Sijtsma, myn ambassadrice in samenspan met Martje Roelofs (niet op de foto helaas). ‘T is mar goed dat ik in de gaten houden wurd want, ik gaan ’t hewwen over konten.
Ja konten. Ik zat fannemiddag bij de Halve Maan in Dokkum. Myn accuboormachine gaf an dat ie opladen wurde moest en toen dacht ik: ,,Ik ók.” Dus ik vervoegde my naar myn favorite stekje veur de deur fan ’t meest gesellige en de meest succesfolle terrasformule fan Dokkum, De Halve Maan. Ik zat niet lang allinich. Neen, ik hew vrienden…
En gesamelijk zaten we lekkker an de biertjes. Selfs de Tripel Karmaliet kwam op tafel. En de gesprekken liepen útien fan gewoan, spannend, pikant tot rúg. En der pastte ’t langslopend publiek dan weer perfect in. We sagen heul wat ménsen veurbij komm’n en ik bin heul eerlik dat ik dan op bepaalde fragmenten fan ’t frouelik lichaam let.
,,Welmoed, hou my in de gaten want, ik gaan nou dingen séggen die ók Martje even op de waagskaal légge mut. Jim binne myn ambassadrices dus, ók myn sjuurie.” Ik hew fanalles veurbij komm’n sien fannemiddag. Moaie, bolle, ronde, platte, útzakte, met en sonder cellulitus en dikke. Die soms ók best moai en antrekkelik binne. Vergis jim der niet in, froulje. Ók heule kleine en skrale die bij mij búten de boat falle maar, veural die ene…
Ik hew ’n frou sien die in har gesicht echt wel de 70 anduide. Mar toch had zij ’n antrekkelike en sexy look in de ogen en har figuur was best nog heul goed. Dus leeftiid is mar ’n getal. Mar draag dan onder je flanellen, deurskiinende, cakey pantelonnetje niet ’n roffelige, swarte tent fan ’n onderbroek die haast tot in je knieholte hangt werfan ik dan denk: ,,Doen ‘m asjeblieft út want, die kont mag d’r best nog wel weze.”
Harmen Poortman
