(Column) En ’n cornetto in de snuffert.

DOKKUM – Ik hew fanavond bij ’n ontzettend leuke dame sit’n. Met ’n verhaal. Best klagend mar, begriipelik. Je hadden gien steun fan de kienderbeskerming en disse frou hewt echt wel ’n verhaal. Ik wijdt niet út mar, wat veulen fan oans wel beame kinne:

,,Ite wat de pot skaft.” en as je dat niet zinde dan wast ’t: ,,Asto letter grut binst dan komme we by dy om iten.” Noh, fan mij magge ze. Mar veur dat ik myn menu op tafel lég wil ik graach disse frou even har verhaal af make late.

Wat betreft ’t eten wat ze kregen dan, krult mij de maag inien: Fleisch wat krekt in de butter donderd was en dan werd der drekt water bij gooid. ,,Sa, dan mat ’t no mar even ’n dik oareloere suderje.” Jou en ik wete allemaal dat dat fleisch harstikke hard wurd en as ’n blok op ‘e maag leit. Bovendien sit d’r gien kleur an.

Mar we kinne allemaal de slogan: ,, Volgens oma’s recept.” Ik hew der su stadich an ’n behoarlike twiifel by. Ik sien dat veur my: driekwart minut de boel anbrade en dan gauw in de stoofpan en dan mar goed anpruttele. Blop, blop, blop, in die gaarpan. Ien groate in mekaar kookte stampij bijmekaar mar, of nou alle ingriënten op ’t juuste gaarpunt klaarkomm’n binne?

Ik hew ’s les had an ’n skoal wer ze les gaven in koksgebeuren veur ’n instellingskeuken.: Elk voedingssuplement hewt syn eigen gaarpunt. Dus niks niet fan, donder mar in de pan en grootmoeke bepaalt wel of ’t klaar is. Groatmoeke was makkelik. Donder mar in de pan en geef mij mar ’n glas rooie wyn. Dan sien ik straks wel ’s weer.

Neen, ik bin gien volleerd kok mar, kom mar ’s langs, ouwe lui: Soepje veuraf, Biefstuk naar myn idee, Pomme alá Lyonnaise en groente naar keuze indien in voorraad. En ’n cornetto in de snuffert.

En net seure. Op ite, bliksem.

Harmen Poortman