Wetenschappelijk onderbouwd: Pijn verpest alles. Ook je psyche.
DOKKUM – Een goede vriend heeft mij ooit eens gevraagd om mijn frustraties in mijn columns te vertalen naar wetenschappelijk onderbouwde verhalen en dan te plaatsen op Linkedin. Ik zal eens iets proberen nu.
Wie mij al langere tijd volgt weet dat ik vanaf mijn twaalfde tot aan mijn dertigste heb rondgelopen met een gebroken heup. Tenminste een scheur in de kom van m’n linker heup door een sprong/val in een ondiep zwembad met gestrekt been en daarmee op de bodem geland. Deze geschiedenis heeft geleid tot veel psychisch leed en daarmee is ook een bepaald beeld van mij ontstaan. Later, toen ik een vrouw trof en vader werd, heeft dat verkeerde beeld omtrent mijn zogenaamde psychische toestand ertoe geleid dat Veilig Thuis en andere overheidsinstanties mij veilloos wisten te vinden.
Ik ben altijd volhardend geweest in het motiveren van dat, een pijnprikkel je psyche beïnvloed. En zie hier: Ik heb vijf jaar geleden óók m’n rechter voet gebroken. Ook dat werd in eerste instantie niet geloofd maar, na diverse onderzoeken die zogenaamd eerst deden vermoeden dat ik jicht in de voet zou hebben of neuropathie of een virus danwel een bacterie, blijkt nu dat toch door het aankicken van m’n brommer zonder stevig schoeisel het gewricht tussen de ondervoet en de tweede teen is gesneuveld. ,,Wat heeft dat met de psyche te maken?”, verwacht ik nu dat u denkt.
Ik leg het u uit aan de hand van de bijgevoegde foto’s. U ziet naar mijn idee een opgeruimde keuken, een paar bloempotten met daarin diverse soorten zaden, en een schuur met (kinder)fietsen die, allemaal gefixed zijn in de afgelopen drie weken om te worden verkocht. Dit was niet het geval geweest als ik niet goed in m’n vel zou zitten. Wat is er gebeurd?
Ik heb sinds 28 juni dit jaar nieuwe ortopedische schoenen en daarmee wordt die rechtervoet die in puin ligt goed ondersteund. Daardoor heb ik minder pijn en heb ik dus minder stress. Dus minder last van een psyche die in onbalans is. Dussss, ik hoef niet in therapie, niet in een inrichting en niet worden opgepakt door de politie omdat, ik uit wanhoop het straatmeubilair verniel. Of nog erger: Mensen het leven zuur maak en bierflessen in de tuin gooi van medewerkers van Fier Fryslân en Veilig Thuis want, medewerkers van dergelijke instanties haat ik. Omdat ik o.a. door druk van hen weer moest scheiden van m’n vrouw. Neen,
ik functioneer. Dan wel binnen de grenzen die mijn eigen lichaam en ik stellen maar, ik functioneer. Bovendien draait m’n eigen bewaarhetdigitaal.nl nog steeds net zo goed als dat het dat al doet vanaf het moment dat het UWV mij de ruimte heeft gegeven dat te runnen.
Wat ik hiermee wil aangeven is dat, de psyche niet altijd de oorzaak is van het gedrag van de cliënt of het individu dat de klachten heeft. Het kan heel goed zijn dat daar lichamelijke pijn aan ten grondslag ligt. Maar als je dat als psychiatrisch probleem gaat benaderen dan zit je er volledig naast. En als ik me dan realiseer dat ook ik in fuiken ben getrokken door de ggz als het gaat om pgbtjes leegtrekken… Dat psychiatrie gebasseerd is op verdienmodellen op basis van diagnose stellen dan, wordt ik boos.
Er is er hier één persoon op Linkedin die het dondersgoed door heeft. Ik noem haar met veel bewondering, waardering en respect. Zij heeft het begrepen: Sandra Smits
Fijne werkweek want, het is alweer maandag,
Harmen
