(Column) Geef die boer ’n stoel.
DOKKUM – Ik reed sundag deur Dokkum op myn Littlebit more Harley. As ’n dwaas. Mar ik kwam kunde teugen: ,,Harmen, riid even naar Eric’ s. We drinke even ’n bierke. Der sitte meer vrienden fan dij.” Ik geef gas en riid de Koningstraat op. Vlak veur eric’s mut ik stoppe omdat der ’n Porsch myn gang blokeert. Ik sien wie achter ’t stuur zit. Myn stiefbroer die ik in de seuventwintig jaar dat syn moeke met myn vader is, vier keer sien hew en derfan twee keer sproken. Familie? Ik denk t niet.
Ik stop met myn scooter veur syn bumper. En ik nim útgebreid de tiid om hem recht in de ogen te sien. Ik realiseer my dat myn vader altiid meer bewondering veur hem had hewt dan veur mij, syn eigen seun. Aangesien die Porsch ’n cabrio is realiseer ik my dat ik myn Little little little Harley best veur syn auto sette kin en hem dan út syn bolide skeure kin. Mar ik weet dat ik onder de loep lég fan Veilig Thuis en dergelijke instellingen. Ik beslút hem rechts veurbij te riiden, de scooter tegenover Erics te parkeren en mij te melden in ”t café.
Wenneer ik der binnen stap besef ik dat ik útnoadigt bin om der binnen te treden. Ik weet fan die bestuurder fan die Porsch dat hij hier in Dokkum nergens binnen stappe kin omdat, ’t dan om syn centen gaat. Bovendien kin hij ‘m òk niet gedrage. Hij is comunicatiefvaardig ’n ramp. Mar ik wil hem hier niet afbrande. Dit is ien fan de miljonairs fan Dokkum die denke dat ze ’t leven hier mogelijk make. Zonder hen is d’r gien leven mogelijk in Dokkum. Ik wil ze even út de droom helpe:
Noardeast-Fryslân is werelderfgoed. Unesco. Wij leve hier in ’n reservaat. Wij binne de Noardeast-fryske indianen. Of je binne hier an t werk veur ’n skamel arbeidersloan dat altiid krekt boven 120 % fan ’t wettelijk minimumloan leit werdoor je nergens veur in anmerking komme. Of je hewwe dus ’n godsvermogen werdeur je denke in staat te wezen ’n eigen kerk te stichten, ’n ware gereformeerde sekte. Of je sitte in de bijstand en je binne su slim dat je dus nooit mar, dan òk nooit n pand hure hier in Dokkum fan ien fan die Porscheriiders omdat, je dan wel wete dat elk jaar de verhuurder de boekhouding insien wil om derop de huur veur ’t komende jaar te bepalen. Wij binne hier echt niet gek met sien allen.
‘T spiit my veur myn stiefbroer mar ik hew mij nooit verleide laten om geld fan ‘m te lienen. Ik hew in 2020 suveul werk had met ’t digitaliseren dat ik gien coronasteun hoefde an te vragen. Ik huur hier in Dokkum òk niet ”n pand. De beste bedriiven beginne op ’n soulder of in n ouwerwetse skuur. Ik hew beide. Das lullig veur ‘m. Want ik bin fan hem en gien enkel ander vermogend figuur hier in Dokkum en omstreken ’n slaaf. Ik hew de staat om hulp fraagt destiids en ik voldoen an de voorwaarden om ’n wajong te genieten. Ik participeer my ’n slag in de rondte. Mar ik vien t skande veur myn stiefbroer dat ie nooit even fatsoenlijk suas ik in ’n regular café in Dokkum útnoadicht wurdt.
Geef die boer ”n stoel.
Harmen Poortman
