(Column) Dokter hewt seit dat ik heul flink weest was.

DOKKUM – Ik hew fannacht eerst stiekum de benzine út de tank fan de buren hun auto sogen. Anders konden we d’r fandaag nietiens komme. MCL in Leeuwarden. Skoan onderbroek an. Dieselfde die ik altyd an hew as ik ’n date hew. Ierde betiid hew ik myn begeleidster oppikt. Want ja, de godganse dag der allinich omspoke is òk niks. Achteraf bleek dat ze súver as ’n kompas veur my was. Ik wurd òk ouwer. ’t verstán wurdt minder.

Mar we hewwe ’t rédden. Mooi op tiid waren we der. Inchecke op ’n zuil met ’n QRcode. Die had ik natuurlik weer niet. Mar ik werd goed holpen deur de vrijwilligers. Drekt deurlope naar de ôfdieling en de wachtkamer was al goed vol. Tuurlik was d’r ’n wiif die ’t noadig vond dat har tas òk ’n stoel kreeg. En must miene dat ze die d’r ôf hale suu. We hewwe oans der de heule dag an ergerd. Wat ’t rotwiif.

Mar ik was òk nog veur har an de beurt dus, ik hew niet lang hoeve te staan. Na ’n kwartier was ’t eerste gedeelte fan ’t onderzoek klaar en konden we tot kwart over ien der oans wat vervele. Ménsen kieke in de hal. En overal op lette. We hadden ’n tas met broadsjes en krentepofkes met. Wat pakjes drinken en ’n nat washandsje en su. Want ja, ’n minimumlijer kin niet su’n duur sausijzenbroadsje fan ’t restaurant betale. Dat snappe jim òk wel. ’t bakje koffie was ’t hoogtepunt fan disse dag. Droog wurstje was ik stiekum fergeten. Dat wou ik na afloop thús opfretuh met ’n pilske d’rbij.

Mar we kregen de dag wel om. We hadden de poiesz spaarkaarten en zegeltsjes met. Die hewwe we allemaal inplakt. 138 kaarten. Folgende keer zette we oanze laptops op tafel en gaan we krekt doen of we ’n zakelike brunch hewwe. En dan even hardop ségge dat we heul wat afspraken canceled hewwe om juust der in die hal werke te kinnen. Tegen ienen binne we weer naar de ôfdieling lopen. En toen hewwe we eerst even fraagt wat die baliemedewerkster op ’n barkruk véur die balie moest te sitt’n. Dat wouden wij wete want, wij vonden dat vreemd. Ze hewt oans netsjes útleit dat ze d’r op toezien moest dat iederien die binnen kwam de handen desinfecteerde en ’n mondkapke op dee. Mar dat was niet meer verplicht dus, zat ze der eilikst overboadig. Vond ze zelf òk. We hewwe ze òk even seit dat wij ’t ’t toppunt fan súnnighied viene dat die mondmaskers d’r heul goedkoop bij légge in fan die rommelbakjes fan ’n kwartsje bij de Action. ,,Dat der nou niet ’n fabrikant in sprongen is om ’n professionele dispenser te ontwikkelen veur die dingen.”, hewwe we seit. Want wij verveelden oans dus, …

Úteindelik bin ik weer oproepen en na ’n half uur kwam ik de behandelkamer weer út. ,,Wat hewstou de bril skeef op ‘e hasses.”, aldus myn kompas. ,, Ja nou, ’t ging ‘r òk mal an weg in die scanmachine.”, krimmenearde ik. ,,Mar dokter hewt seit dat ik heul flink weest was.” We binne vertrokken en ik hew de parkeerkaart nog even betaald. Tuurlik ’t volledige dagtarief. ‘T suu òk ’s metfalle.

Harmen Poortman