(Column) ’t is fandaag gewoan ’n feestdag.
DOKKUM – Su, na de twee nul fan Oranje even terug naar gustern. Bin de laaste tiid faak betiid wakker en ik rek ’t dan tot een uur of zes. Deur myn ouderdomsgebreken lukt ’t my derna om pak ‘m beet half acht douched en ankleed in de participaasjestoel plak te nimmen. Dan folgt ’n periode fan ’n uur tot twee uren om op gang kommen. Dat was gustern wel anders.
Onlangs was ik úteindelik toch mar ’s naar de húsarts gaan met de klachten omtrent myn rechtervoet. Hij is dik en ik kin de rechter fan aanpastte skoenen á €1350,– per paar haast niet an hewwe. Dat ‘r seer doet voel ik eilikst al niet meer. En omdat ’t sulang duurde dat ik holpen werd had ik òk even fraagt of ‘r misskien ménsen út ’n bepaalde categorie waren die voorgang hadden. Der kreeg ik gien antwoord op. Mar ik kon na viereneenhalve week gien drank en vlees, röntgenfoto’s en drie onstekingsremmende kuren teugen jicht afgelopen vrijdag naar ’t MCL. Ik suu dan fandaag útslag krije fan de ondersoeken en de foto’s die der opnij maakt binne. Mar gustermorgen om kwart veur acht werd ik al beld.
Das meestal niet ’n goed teken. Dus ik skoat in de angst. ,, Meneer Poortman, de onstekingswaarden zijn niet heel erg hoog dus, denken wij niet aan jicht zoals u en de huisarts dachten. Wij hebben de röntgenfoto’s even bekeken en zagen al snel een structuur in de tweede en derde teen van, nou ja… zeg maar gerust… flinke schade. Kunt u zich nog herinneren wat er gebeurd is en wanneer?” ,,Nou nee, mevrouw maar, Wat gaan we nu doen?” ,,U kunt meteen vanmiddag terecht voor ’n punctie om toch echt die jicht uit te sluiten en verder wil mijn collega heel graag een echo maken van uw voet om te zien hoe groot de ramp is. schikt u dat?”
Dat ik my niet herinnere kon wat de oorzaak was fan dit ‘zware letsel’ is misskien te wijten an Alzheimer lite of collectieve Korsakof. Want dat laaste komt hier vaker voor in de omkriten. D’r binne òk mensen die misse bepaalde gasten in ’n kroeg terwijl die gewoan an de bar staan hewwe. Dat hore ze dan ’n dag later. Dus van die verklaring bin ik niet gauw onder de indruk. Echter op dit stuit dat ik dit skriif begin ik mij iets te herinneren met ’n Almost Harley en ’t ankicken fan dat ding… Anyway.
Noh, ik hew mar even seit dat ik wat later in de week wel even kom. Want d’r had krekt veur dit telefoantsje ien beld of ik har speaker fan de radio even make kon en d’r was òk ien die had de dag eerder al fraagt wenneer de fyts klaar weze suu. AVROTROS had mij nog even onderworpen an ’n test omdat, zij vonden dat myn kwaliteit fan digitaliseren wel wat omhoog kon. En bovendien hew ik disse klachten al fanôf ’n teencorrectie in 2018 dus ik zei: ,,We haaste oans niet. ’t staat niet in ‘e brand.”
Half elf was ik bij de lady die de speaker an stront had en d’ r zat nog ’n klasgenoatsje fan oans beide bij har op ‘e kamer. Ja inderdaad, fan de LEAO. De twee dames hadden mij in de skoalperiode beide ’s veur de hasses slagen. Je snappe ’t niet. Mar we hewwe wel lacht gustermorgen. ’t was ’n smûk onderoanske en ik constateerde dat ik ’t woanen in een instelling al went was en dat ik misskien wel acht of meer kánsen kregen hew in myn leven om d’r weer út te kommen. En zij met de kapotte speaker zit ‘r nou. En waarskijnlijk veur langere tiid ofwel veur altiid. Dat was wel even ’n confrontaasje mut ik eerlik ségge. En omdat ik waarskijnlik gien jicht hew mar, allinich de voet in gruzelementen kin ik gewoan weer lekker zeeuwsspek en grillwurst fretuh en bier súpe.
’t is fandaag gewoan ’n feestdag.
Harmen Poortman
