(Column) De werkdag fan ’n wajonger. Noh, dan òk nog mar ’n ferhaaltsje veur de mienskip skrieve.
DOKKUM – Ik wurd d’r op anvallen, dat ik su’n groate bek hew omtrent dat ik belasting betale mut over myn skamele bijverdiensten die overigens toestaan wurde deur ’t UWV. Ik mut bliid weze dat ik wat terug doen kin veur de mienskip en dat ik mij eilikst skame mut veur ’t gebrúk fan ’n wajongútkering. Ik profiteer. En der mag best wat teugenover staan, aldus ’n reactie. Ik skets even myn werkdagen. ‘T is nou vier over elf in de avond en ik bin nog lang niet klaar.
Fanmorgen om half negen hew ik de eerste videoband an de gang zet om te digitaliseren. Béd verskoand en toen douched. Koffie en verfolgens in de skuur werkt an ’n opknapfyts. Twaalf uur kwam de seun út skoal. Even wat knakwursten opwarmd en op ’n broodsje wat ik disse morgen òk nog even haald had bij de local Jumbo. En ja, òk ’n kratsjje bier metnomm’n. Ondertussen de tweede film an de gang zet.
Gedurende dat procces even met de jonge de stad in weest. Even bij de muziekwinkel fan Melchert van der Zwaag ’n drumles regelt veur de kleine man, ’n blokfluit kocht bij de Intertoys en myn afvoerpomp veur de defecte vaatwasser ophaald bij Expert Dokkum. Priis viel my oegriiselik met. Bij thúskomst eerst ’n pilske. En die pomp in de afwasser drukt. ,,Der kiek ik straks veerder naar, as die jonge weer naar moeke is.” We hewwe heerlik eten. Riis met kippevleugels en kerriesaus fan ’n eigen maakte roux. En die was goed. Derde film draait òk al.
Nou die machine in mekaar. ‘k kin ’t òk morgen doen want, ’t wurd al wat donker. Ik hew goeie ledpitten in de keuken, denk ik. Ik kiek ’s naar dat apparaat en ik begin te klooien. Ik weet nog precies hoe ik ‘m útmekaar haalt hew, docht ik. Ik weet dat ik dit doen om besúnnighiedsredenen en ik zet dus deur. ,,Au, g*dver..”, klauw open. Pleisters binne op. G*dverdorie, dan mar ’n theedoek erom. Even sitte….
,,Wat ’n k*tding.” ,,Sil ik ’n bierke nimme? Der knap ik vast fan op.” Mar weer ’s kieke… ,,Shit, boven loopt nog ’n film. Die mut ik opslaan. Der eerst mar heen. Jim wete myn berekening nog, hè? Wat ik over hou an dit participeren. Nog gien fiiftig euro in de maand.
Nog ’n keer bij die spoelmachine sien: ,,’T is g*dverdorie òk half elf. Ik koop eerst ien.” En as ik dan nog ’s naar die hoek in de keuken loop dan, sien ik ’t ferskil tussen de kleine en groate skroefkes niet meer. Ik gaan op béd en ondertussen slaat de laptop die film op. Dat sien ik morgen dan wel weer. Mar ’t knaagt. ‘T is inmiddels half twaalf en de film is nog niet klaar. Noh, dan òk nog mar even ’n ferhaaltsje veur de mienskip skrieve. Úteindelik werd ’t half ien.
Jongelui, dit was ‘m. Weltrusten,
Harmen
