Column Fictief – Hikke en teine en ’n man fan God

DOKKUM – Bewaarhetdigitaal, ’n machtig verhaal. Ik beleef hier fan alles. Wat ik hier anboaden krij an werk doet me soms ók wel lachen. En sonder de privacy fan klanten te skaden wil ik jim hier wat in betrekke. Misskien binne je self wel ’s trouwd.

Noh, eerlijk waar. Ik hew de trouwzaal fan ’t gemeentehús hier in Dokkum meerdere malen fan binnen bekeken. En met ferskillende stellen. Ók die trouwauto fan Steggerda hew ik vaak op de monitor had. En de bowling. Tsja, Dér su ik self ók ’s ’n trouwfeest geve. Dat is misgaan. Lag niet an mij. Mar wat hew ik ók veul families der keurig in ’t gelit an ’t baltsje gooien sien.

En wat me fanavond op de monitor ferskeen was ’n voordracht over ien die lang leden in ’t verleden ’n groate rol speuld hewt in de fryske skiednis. Mar dan must die sprekers hore in negentienseuventig. Bandrecorderbanden hè. Negentienseuventig.

,, … Disse man had yn syn hiele libben foar de mienskip meer betsjutte as wa dan ek. Mei syn sociaal maatskippelik betrokkenhied en fanút de Heer bewurkstelligde tajeften is disse man binnen de gereformeerde tsjerke útroppen tot ’n man fan God.” Dit is sumar even ’n sketst veurbeeld fan wat mij hier op disse woeste stormachtige seumeravond ter ore komt fan ’n skitterende bandrecordermasiene.

Mannen die in de seventies prezen werden om hun verdienstelijkheden binnen de mienskip verwaarloasden faak hun eigen húshouding. Helaas kin ik der ’n paar veurbeelden fan. ,,Hikke en teine en ’n man fan God.”

Bah,

Harmen Poortman