(Column) Ik suu niet naar Nol Kúpers mar, bin d’r toch tweu keer weest.
’t gaat niet lekkker op dit stuit met mij. Ik hew ’n groat probleem met myn rechtervoet. Veul pyne en derdeur geheel myn verstand d’r niet bij. Je mutte je veurstelle dat die pyne de vlam is onder de pan en verskeidene doktoren, psychologen, maatskappelik werkers en nou òk de plysje en de Boargemaster binne ’t deksel op de panne. Na vier jaar sta ik echt wel op barsten. En dat ik dit su nog omskriive kin is eilikst myn valkuil. Want dan suuden je denke dat ’t wel wat met valt. Echt jongens, ’t gaat mal.
Om afleiding te zoeken bin ik toch mar weer de Clinter indoken om ’n ouwe e-bike op te knappen. Even de achterband vervange. En ’n binnenbandsje hale bij Nol Kúpers. Ik sil my op de Almost Harley vervoege en der valt myn eigen e-bike, deur de harde wyn, teugen ’n paar tsjellen an. ,,Ach” denk ik: ,, dér sitte nog wel binnenbanden in. Dus hoef ik niet naar Nol. Bespaart weer. De Here is met my.” En ik realiseer my dat kalmte u altijd kan redden. Ik stijg weer af en rip de banden. Su enthousiast as ik bin vergeet ik even de pyne mar, as blykt dat van de vier wielen ien over blieft met ’n dichte band werfan dan út eindelik ’t ventiel te kort is, vloek en tier ik alles weer bijmekaar. Hierveur hew ik rúmte anfraagt bij de lokale overhied. Want ieniens sien ik dat myn poat weer lieke tsjûk is as ’n opset speenvarken. Ik mut dus toch naar Nol. Mar eerst ’n Naproxen.
Ik kom bij Kúpers en die verteld mij dat ie òk best wat klachten hewt an de bealich en we herkennen, erkennen voeren uit en evalueren. Plysjeterm, Bij de wee. Ik kom thús met myn binnenbandsje en ’t gaat best. Sonder ienig getier krij ik de tube d’rin. Ik staan versteld van myself en sleutel de fyts weer in mekaar. Kom ik toch nog tot de ontdekking dat de remkabel veur de achterrem òk an vervanging toe is. ,,Ach, gien probleem.”, maak ik d’rfan en ik set de pothelm weer op de kop en gazzz. Nog ’n keer naar Nol. Mar dit keer was Nol gevlogen en zat der Jeroen, sien meiwurker.
,,Wat nou, is Nol vlucht?” ,,Ja Harmen, dou bist ‘m teveul wurden. Hij kon dij niet meer verdrage. Dou waddest de druppel.” ,,Begrypelik.”, ség ik su: ,,Ik bin gauw weer vurt. Mag ik enkel ’n binnenkabel veur de achterrem? En ik kin ’t niet betale want, ik hew de beurs fergeten. Ik bin d’r hielendal niet bij met de kop.”
,,Harmen, ’t komt hier òk niet su krekt. Nim mar met. Succes.” Thús set ik ’t kabeltsje d’rin en ik test de fyts. Gien gang in te krijen. ,,Accu goed anslúten?” ,,Ja.” ,,Batterij vol?” Met tweu laders tsjekt. Conclusie: ,,Ja.” Wat ’n kloatezooi. Inmiddels is ’t half vijf en de poat staat op barsten. Dan mag ik fan myself wel ’n glaske bier. Toevallig appte ’n goeie freundinne fan mij my krekt of ze welkom was veur ’n glaske wien. ,,Tuurlik. De dei is toch al wei. Kom mar gauw.” En ik suu dus niet naar Nol Kúpers mar, ik bin d’r toch tweu keer weest.
Harmen wenst u ’n fijne dag.
