Sympathie richting mensen die voor een gedwongen keuze en zelfs tribunaal staan. Het UWV.

Ik heb de volgende tekst geschreven op ’n platvorm voor lotgenoten die zich zorgen maken over hun toekomst als arbeider. Een club die zich wil wapenen tegen het ‘oordeel’ dat over hen zal worden geveld. Zo voelt dat, thans…

Jongelui, ik schrijf nu maar eens mijn bevindingen met het UWV hier op ter bevordering van uwe relatie met het instituut. Vaak geef ik wel eens een reactie op een post van iemand maar, dat raakt volgens mij dan kant nog wal. Ik ben 25 jaar geleden gekeurd voor de oude Wajong. Wat ik daarvan heb onthouden is dat, als je toen voor de volle 80 tot 100 procent kon worden afgekeurd, dat dan ook het beste was wat je kon overkomen. De overheid werkte al aan een structuur waarin men niet meer volledig zou worden afgekeurd. De huidige Wajong en de Wajong van na 2010 zijn daarvan het resultaat.

Ik ben afgekeurd op psychische gronden. Mijn gebroken heup was geen reden om afgekeurd te worden. Ik werd er ook niet aan geopereerd. Dat heb ik zelf pas acht jaar later in werking gezet met een fysiotherapeut. Ik ben hem zeer dankbaar. Ik had wel dood kunnen zijn omdat, de kop van de heup door de kom draaide richting de maagwand. Ik werd niet gehoord. Zoals zovelen hier.

Wat ik door de jaren heen geleerd heb is dat het UWV hoe dan ook een zorgplicht heeft. Anderzijds is het vanuit uw positie in het nadeel als je werk weigert. Tijdens mijn korte studieperiode op de HBO-opleiding Facilitair Management leerde ik dat Nederland bijmekaar hangt van koffie en compromissen.

Nadat de overheid het op mij gemunt had betreffende beschuldigingen omtrent huishoudelijk geweld en dus Veilig Thuis op mij afstuurde ben ik achterover gaan leunen. In 2016 werd ik opgeroepen voor een herkeuring middels een brief die electronisch was vervaardigd en dus niet ondertekend. Ik belde het UWV en vroeg wie die brief had getikt? Dat was niet duidelijk te noemen. Ik heb toen gezegd dat ik mij niet laat oproepen door mister of misses X en dat wat mij betreft er maar iemand bij mij thuis komt te ‘keuren’. Zo geschiede. En ik had een getuige uitgenodigd. Onaangekondigd. Want dat ben je helemaal niet verplicht om aan te geven. Dat wil het instituut om zich te kunnen voorbereiden. (Tegenwoordig is die brief wél ondertekend. Maar u kunt vast wel aangeven dat het voor u onmogelijk is om, vanwege medische klachten, naar het kantoor te komen.)

Ik had de koffie klaar met een lekkere gevulde koek. Ik was letterlijk in mijn luie stoel gaan zitten en heb gezegd dat dat mijn werkplek is. Hier thuis wil ik al het werk doen wat u mij toestuurt. In mijn tempo en onder mijn wenselijke condities. Ik heb de arts even verteld wat ik voor de voeten had geworpen gekregen aan verwijten van Veilig Thuis en dat ik mij zo niet laat behandelen. Maar als recht geaarde Fries zal ik geen werk weigeren. Breng het mij maar hier thuis. Via de mail, brievenbus, pakketdiensten en via de achterdeur mag ook. Ik heb gezegd dat ik graag participeer. Ik wil juist graag meedoen met de maatschappij. Dat lukt niet altijd vanwege mijn heupblessure. En daar heb ik last van. Ook psychisch. Dat het UWV of wie dan ook uit gaat van werkweigering of niet willen werken vind ik de grootste belediging die ik ooit gehoord heb. Ik neem dat ook hoog op en ben bereid juridische hulp in te schakelen.

Zonder grote bek komt u er niet. Houd deze grote bek wel correct binnen de proporties van het fatsoenlijk omgaan met elkaar. Maar een redelijke vorm van dreiging vanuit uw positie is heus wel van belang. Sta uw mannetje/vrouwtje. U kunt het UWV altijd wijzen op hun zorgplicht. Aan de andere kant kunt u uw bereidheid tonen om te participeren binnen uw mogelijkheden. Het lijkt mij dan heel raar als u niet tot een compromis komt. 80 tot 100 procent afgekeurd lijkt leuk maar, ik verveelde me al heel gauw. Ik was en ben bereid om te participeren. Naast het opknappen van fietsen en het bakken van oliebollen in de laatste weken van het jaar laat ik u met trots m’n hobbyonderneming zien:

https://bewaarhetdigitaal.nl/

Kom tot compromissen. Een statement dat u kunt maken: ,,Er wordt niemand weer baas over mij als, ik geen baas over mezelf ben.”

Succes,

Harmen Poortman