(Column) Ik hew nou dus nog steeds maatskappelik werk

DOKKUM – Ik bin d’r eilikst wel klaar met. Leuk frommeske mar, ik hew d’r wel genoeg fan: myn maatskappelik werkster. Ik hew wel wat gedragstoornissen en gebrúksanwiizingen mar, lastig vien ik myself niet. Ik gedraag my op mýn momenten. Der kin ’n ander sich òk wel ’s naar skikke. Niet dan? Mar der was ze weer. Keurig op tiid.

,,Mag ik eerst even gebruik maken van je toilet, Harmen?” ,,Tuurlik.”, ség ik: ,,Gaan je gang.” Ik hou dat altiid goed skoan hier want, ik bín best wel skoan. Òk op myself bin ik seer okselfris. En wenneer we ien keer an de thee zitte merk ik op dat ’t my opvalt dat zij en har collega’s allemaal vaak bij mij naar de wc gaan. Want ik hew an ien social wurker natuurlik weer niet genoeg.

,,Dat klopt, Harmen. Wij zoeken onze plasstops uit op de route langs onze cliënten. Bij sommige wil je echt niet naar de plee en bij sommige zoals, bij jou kan dat wel. Er zit zeker een patroon in de route die wij rijden. Ik ben altijd blij als ik bij jou kom en even lekker hygiënisch kan plassen. Dankjewel.”

Búten ’t feit om dat ik dat ’n moai compliment vien denk ik even verder. Ze zei òk al dat myn radertsjes altyd oegriiselik hard draaie. Ik bekiek har ’s fan top tot teen en denk op dat stuit bij myself: ,,Kin ik disse opmerking plaatse? Sil ik ’t wage? Suu ze my angeve bij Veilig Thuis of bij de pliesje? Of krij ik gewoan ’n slag teugen de hasses?” Ik klets ‘m d’rin:

,,De douche is net zó schoon.”

Ik hew nou dus nog steeds maatskappelik werk.

Harmen Poortman